W dniu 14 maja br. uchwalona została ustawa o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2, która wprowadziła następujące zmiany w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374, z późn. zm).:

- w części odnoszącej się do art. 15zzb, zmiany w ustawie w zakresie dofinansowania dla mikro, małego i średniego przedsiębiorcy części kosztów wynagrodzeń dla pracowników oraz należnych od niech składek na ubezpieczenia społeczne określają, że przedsiębiorca korzystający z dofinansowania do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych w części niepodlegającej dofinansowaniu na podstawie tej ustawy może otrzymać dofinansowanie, o którym mowa w art. 15zzb;

w odniesieniu do dodatkowego art. 15zze1 zmiany w ustawie umożliwią organizacjom pozarządowym oraz podmiotom, o którym mowa w art. 3 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, które zatrudniają osoby niepełnosprawne na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, skorzystanie także z dofinansowania do kosztów wynagrodzeń pracowników w ramach art. 15zze, w części w jakiej wynagrodzenie pracowników niepełnosprawnych nie jest dofinansowane na podstawie powyższej ustawy;

- ustawa wprowadza zmianę w zasadach udzielania pożyczki dla mikroprzedsiębiorców na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. W art. 15 zzd ust 1 zmianie ulega data z 1 marca 2020 r. na 1 kwietnia 2020 r., przed którą mikroprzedsiębiorca ubiegający się o pożyczkę powinien prowadzić działalność gospodarczą, co stanowi warunek przyznania pożyczki;

- w sprawach dotyczących udzielania wsparcia na rzecz ochrony miejsc pracy, ustawa określa, że przy zawieraniu i zmianie umów, podpis zaufany oraz podpis osobisty uznaje się za równoważny co do skutków prawnych z podpisem własnoręcznym.

Ustawa z dnia 14 maja 2020r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 w części dotyczącej zatrudniania cudzoziemców wprowadziła następujące zmiany:

Dodany art. 15z5 umożliwia wykonywanie przez cudzoziemców pracy na warunkach innych niż określone m.in. w: zezwoleniach na pracę sezonową czy oświadczeniach o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisanych do ewidencji oświadczeń bez konieczności uzyskania nowych zezwoleń, ich zmiany czy wpisywania nowych oświadczeń do ewidencji.

Wprowadzenie takich zmian będzie dotyczyło podmiotów powierzających wykonywanie pracy cudzoziemcom, którzy skorzystają z rozwiązań ustawy antykryzysowej pozwalających na modyfikację warunków pracy, w szczególności poprzez zmniejszenie wymiaru czasu pracy oraz obniżenie wynagrodzeń (art. 15g, art. 15x oraz art. 15zf) lub skierowania do pracy zdalnej (art. 3).

W art. 15z7 ust. 1 ustawy specjalnej ustawodawca wprowadził szczególne zwolnienie z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę sezonową, które to zwolnienie ma charakter czasowy, tj. dotyczy okresu stanu zagrożenia epidemicznego, stanu epidemii oraz okresu 30 dni następujących bezpośrednio po odwołaniu ostatniego z nich. W tym okresie cudzoziemiec jest zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę sezonową, aby móc wykonywać pracę sezonową, jeżeli w okresie po dniu 13 marca 2020 r. posiadał zezwolenie na pracę lub zezwolenie na pracę sezonową (a zatem zezwolenie, które okresem swej ważności objęło przynajmniej jeden dzień następujący po dniu 13 marca 2020 r.) lub przedłużenie jednego z takich zezwoleń, lub oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisane do ewidencji oświadczeń, w którym określono okres wykonywania pracy w ten sposób, że przynajmniej jeden dzień tego okresu wypada po dniu 13 marca 2020 r.). Zwolnienie z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę w tym przypadku ma charakter generalny i nie jest związane z konkretnym podmiotem powierzającym wykonywanie pracy. Nie jest zależne od tego, jaki rodzaj pracy (stanowisko) objęte było w/w zezwoleniami lub oświadczeniem o powierzeniu wykonywania pracy.