polski 
W Rozdziale 6 ustawy o repatriacji z dnia 9 listopada 2000 r. (Dz.U. z 2022 r., poz. 1105) zostały przewidziane formy aktywizacji zawodowej dla repatriantów.
Repatriantem jest osoba, która przybyła do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej wydanej w celu repatriacji z zamiarem osiedlenia się na stałe.
Rolą Starosty właściwego ze względu na miejsce zamieszkania (PUP) jest zapewnienie wsparcia w procesie aktywizacji zawodowej poprzez:
1) zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych;
2) zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na:
- utworzenie stanowiska pracy,
- przeszkolenie repatrianta,
- wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne.
1) Zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych następuje na podstawie umowy zawartej między starostą a repatriantem. Taka umowa powinna określać w szczególności: zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty; prawa i obowiązki stron umowy, w tym zobowiązanie repatrianta do zwrotu wypłaconej kwoty, na zasadach określonych przez starostę, w przypadku nieuzasadnionego przerwania nauki lub jej niepodjęcia.
Wysokość kwoty zwracanej na podstawie umowy stanowi połowę kosztów związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, nie więcej jednak niż równowartość dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy. Kosztami podnoszenia kwalifikacji zawodowych są opłaty za naukę oraz opłaty za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego.
2) Zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na:
- przeszkolenie repatrianta
Jeżeli repatriant nie posiada kwalifikacji zawodowych lub posiada kwalifikacje, na które brak jest ofert na lokalnym rynku pracy, może być przeszkolony w celu zdobycia, podniesienia lub zmiany jego kwalifikacji.
Przeszkolenie polega na:
- przyuczeniu do zawodu lub przekwalifikowaniu repatrianta,
- podniesieniu kwalifikacji zawodowych,
- w ramach stosunku pracy.
Przeszkolenie przeprowadza pracodawca, z tym że przeszkolenie polegające na przyuczeniu do zawodu, przekwalifikowaniu lub podniesieniu kwalifikacji zawodowych repatrianta, może przeprowadzić, na zlecenie pracodawcy, instytucja szkoleniowa. Przeszkolenie repatrianta powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach uzasadnionych programem przeszkolenia - nie dłużej niż 12 miesięcy.
Pracodawca otrzymuje zwrot kosztów przeszkolenia, w wysokości do trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.
- zwrot kosztów z tytułu zatrudnienia repatrianta
Starosta może dokonywać zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów wynagrodzenia, nagród oraz składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia repatrianta pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.
Zwrotu kosztów dokonuje się przez okres do 12 miesięcy od dnia nawiązania stosunku pracy z repatriantem. Zwrot kosztów obejmuje koszty do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, w okresie miesięcznym, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.
- utworzenie stanowisk pracy
Starosta może zwrócić poniesione przez pracodawcę koszty na utworzenie stanowiska pracy dla repatrianta, pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.
Zwrotu kosztów poniesionych na aktywizację zawodową prowadzoną w ww. formach można dokonywać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego. Każda z form aktywizacji zawodowej może być zastosowana jeden raz. Łączna kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację zawodową nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej z umów.
Formy aktywizacji zawodowej są finansowane w formie dotacji celowej ze środków wyodrębnionych na te zadania w budżetach wojewodów. Starosta organizujący aktywizację zawodową repatriantów może ubiegać się o środki na ten cel, składając wniosek do właściwego wojewody. Zadania starosty w zakresie aktywizacji zawodowej repatriantów są zadaniami z zakresu administracji rządowej.
2) zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na:
- utworzenie stanowiska pracy,
- przeszkolenie repatrianta,
- wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne.
1) Zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych następuje na podstawie umowy zawartej między starostą a repatriantem. Taka umowa powinna określać w szczególności: zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty; prawa i obowiązki stron umowy, w tym zobowiązanie repatrianta do zwrotu wypłaconej kwoty, na zasadach określonych przez starostę, w przypadku nieuzasadnionego przerwania nauki lub jej niepodjęcia.
Wysokość kwoty zwracanej na podstawie umowy stanowi połowę kosztów związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, nie więcej jednak niż równowartość dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy. Kosztami podnoszenia kwalifikacji zawodowych są opłaty za naukę oraz opłaty za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego.
2) Zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na:
- przeszkolenie repatrianta
Jeżeli repatriant nie posiada kwalifikacji zawodowych lub posiada kwalifikacje, na które brak jest ofert na lokalnym rynku pracy, może być przeszkolony w celu zdobycia, podniesienia lub zmiany jego kwalifikacji.
Przeszkolenie polega na:
- przyuczeniu do zawodu lub przekwalifikowaniu repatrianta,
- podniesieniu kwalifikacji zawodowych,
- w ramach stosunku pracy.
Przeszkolenie przeprowadza pracodawca, z tym że przeszkolenie polegające na przyuczeniu do zawodu, przekwalifikowaniu lub podniesieniu kwalifikacji zawodowych repatrianta, może przeprowadzić, na zlecenie pracodawcy, instytucja szkoleniowa. Przeszkolenie repatrianta powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach uzasadnionych programem przeszkolenia - nie dłużej niż 12 miesięcy.
Pracodawca otrzymuje zwrot kosztów przeszkolenia, w wysokości do trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.
- zwrot kosztów z tytułu zatrudnienia repatrianta
Starosta może dokonywać zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów wynagrodzenia, nagród oraz składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia repatrianta pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.
Zwrotu kosztów dokonuje się przez okres do 12 miesięcy od dnia nawiązania stosunku pracy z repatriantem. Zwrot kosztów obejmuje koszty do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, w okresie miesięcznym, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.
- utworzenie stanowisk pracy
Starosta może zwrócić poniesione przez pracodawcę koszty na utworzenie stanowiska pracy dla repatrianta, pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.
Zwrotu kosztów poniesionych na aktywizację zawodową prowadzoną w ww. formach można dokonywać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego. Każda z form aktywizacji zawodowej może być zastosowana jeden raz. Łączna kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację zawodową nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej z umów.
Formy aktywizacji zawodowej są finansowane w formie dotacji celowej ze środków wyodrębnionych na te zadania w budżetach wojewodów. Starosta organizujący aktywizację zawodową repatriantów może ubiegać się o środki na ten cel, składając wniosek do właściwego wojewody. Zadania starosty w zakresie aktywizacji zawodowej repatriantów są zadaniami z zakresu administracji rządowej.
Podstawa prawna:
-Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji. (Dz.U. z 2022 r., poz. 1105);
-Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 czerwca 2018 r. w sprawie podziału rezerwy celowej budżetu państwa „Pomoc dla repatriantów" (Dz.U. z 2018 r. poz. 1352).
-Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji. (Dz.U. z 2022 r., poz. 1105);
-Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 czerwca 2018 r. w sprawie podziału rezerwy celowej budżetu państwa „Pomoc dla repatriantów" (Dz.U. z 2018 r. poz. 1352).